Günlerin Üstünden!

               Geçmiş Zaman Olur ki!

Bundan tam yirmi altı sene evvel, kızımla çıktığımız yol İsveç'te sonlanıyordu. Zamanın ne kadar hızla geçtiğini söylemek klişeleşmiş bir söz olması onun gerçekliğini değiştirmediği gibi  bu gerçeği ne kadar çabuk aklımızdan çıkartmamızı da engellemiyor değil mi! 

Şimdi bu yolculuğa özgürlüğe giden yol desemde arkamızda bıraktığımız sevdiklerimizden uzaklaşmak ta bu özgürlüğü seçmenin bir fiyatı olsa gerekti. Beni teskin edense ; en yakında zamanda tekrar  birlikte onlarla birlikte olabileceğimizdi ama bu düşüncenin olmasına rağmen ayrılık oldukça can yakıcıydı.

Yine de herşeye rağmen özgürlüğe giden yolu seçmekten asla pişman değilim.

Nedense yolculuğu tam tamına her detayıyla hatırlıyorum. 

İtalya'daki evim, içinde ne var ne yoksa hiç bir önem arz etmiyordu ; sadece geride bıraktığım iki oğlumun dışında herşey önemini yitirmişti. 

Geldik bu güne aylar yıllar günler geçti herşey geride kaldı ve şimdi ak saçlı, üç çocuk annesi bir torun sahibi olarak  ; geriye bakınca , diyebileceğim tek şey iyiki cesaret edip bir adım atmışım özgürlüğümüz için. 

İnanın ki herşeyden önemlisi bu ; yani kendi ayaklarının  üzerinde kalabilmek . Durum böyle olunca veremeyeceğin savaşamayacağın hiç bir mücadele yoktur.