Storytel de gezinirken bunu görünce aman! tam benlik... diye dinlemeye aldım.Yazar falan yok evet kimin elinden çıkma bilmiyorum sanırım kollektif bir şey. Dedim ki en azından dinleyim sonra kritik ederim iyi yada kötü önyargılı olmaya gerek yok diyerek başladık dinlemeye!
Burda hayır diyemeyen kariyer sahibi evli bir çocuklu iş kadını ele almış örnek olarak.
Ben herşeyden önce şuna değinmek istiyorum şu anda yaşadığım ülkenin ( İsveç) hayır dememe sorunu pek yok açıkcası yani aslında evet dememe sorunu belki de var. Biraz fazla bireyci evet akdeniz ülkelerinde ve islam ülkelerinde ise evet demeye mecbursundur nerdeyse! Aslında çok fazla içli dışlı , ahbap çavuş ilişkileri , birey olmanın kalkmış olduğu nerdeyse diyelim ki - biz siz onlar -ın daha fazla -ben sen o -nun yerini aldığı bir toplumsal ilişkilerde insanın bunu bir dengeye oturtması ancak kişinin özgüven sorunundan fazla kişiliğini ne olduğunu ne olmadığını bilmesi ve kendi olabilmesi özgürlüğünü elde etmiş olması gerek.
Bana kalırsa bu evet mi hayır mı desem gibi durumlarda başkası ne düşünür değil ben ne yapmak istiyorum hangisi doğru benim için dersek sanırım doğru karar veririz. Bazen yani bazı şartlarda özverili olabilmeli insan ama bu kararı alırken başkaları ne der! den fazla ; doğru olan bu ve bunu yapmalıyım diyebilmeliyiz de. İlişkilerde eğer kendimiz olamıyorsak bence o ilişkinin dinlenmeye yani askıya alınması gerekir.Geçici tavizlerden bahsetmiyorum tabiiki ama biz bunun farkına varmalıyız. Yani ne yaptığımızın değer mi değmez mi taviz vermeye . Benim hayır dememe nedenim daha çok , fazla empati duymaya meraklı bir salak olmamdan kaynaklanıyor sanırım ama en azından epeydir öğrendim çok şükür hayır demeyi üstelik bunu kimseyi incitmeden yapabiliyorum. Bazen beyaz yalan gereksede benim için ne doğruysa o olmalı bence.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder